ข่าว U2T

บางนอน เมืองระนอง ระนอง อดีต ตำบลบางนอน อยู่ในเขตการปกครองของตำบลปากน้ำ แต่ประชากรและหมู่บ้านเพิ่มขึ้นอย่าง ต่อเนื่อง เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2490 ได้จัดตั้งตำบลบางนอนแยกออกจากตำบลปากน้ำ ซึ่งแยกออกมาปกครองตนเอง โดยที่ตำบลบางนอน อยู่ในเขตการปกครองของอำเภอเมือง ต่อมามีประกาศกระทรวงมหาดไทย จัดตั้งเป็นองค์การบริหารส่วนตำบลบางนอนตั้งแต่วันที่ 2 มีนาคม 2538 และเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม 2554 มีประกาศกระทรวงมหาดไทยจัดตั้งเป็นเทศบาลตำบลบางนอน มีดวงตราประจำตำบลเป็นรูป พระพุทธรูปปางไสยาสน์ (พระนอน) ข้อมูลที่ 1 เมื่อสมัยก่อน ได้มีคนเข้ามาทำเหมืองแร่ในหมู่บ้านบางนอน โดยมีการขุดเหมืองแร่จำนวนหลายเหมือง เพราะในเขตพื้นที่บ้านบางนอนในขณะนั้นมีสายแร่ดีบุกดีอยู่เป็นจำนวนมาก อยู่มาวันหนึ่งได้พบพระพุทธรูปองค์หนึ่งอยู่ในรางเหมืองแร่ เป็นปางพระพุทธไสยาสน์ หรือพระนอน การขุดพบพระนอนในครั้งนี้ ทำให้ประชาชนในพื้นที่คิดว่าเป็นนิมิตหมายอันดี พระองค์นี้คงเป็นสิริมงคลของหมู่บ้าน จึงได้ตั้งชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านบางนอน” ตามที่พบพระพุทธไสยาสน์ หรือพระนอนในครั้งนั้น ต่อมาได้มีพระสงฆ์รูปหนึ่งธุดงค์ล่องเรือมาจากสงขลา ขึ้นฝั่งที่ท่าน้ำในตำบลปากน้ำ พระสงฆ์รูปนั้น ชื่อว่า หลวงพ่อด่วน ถามวโร ท่านได้สร้างวัดและหล่อพระนอนองค์ใหญ่แทนพระนอนองค์เล็กที่ขุดพบในครั้งนั้น พระนอนองค์ใหญ่ประดิษฐ์สถานอยู่ที่วัดบางนอนมาถึงปัจจุบัน ข้อมูลที่ 2 คนสมัยก่อนได้มีการสัญจรไป - มา ผ่านตำบลบางนอนต้องอาศัยทางเท้าในการเดินทาง คนส่วนใหญ่จะเดินเท้าจากเมืองระนอง เพื่อไปที่หมู่บ้านเขาทะลุ หรือจากหมู่บ้านเขาทะลุเดินทางมายังเมืองระนองใช้เวลาเดินเท้าประมาณ 2 วัน เมื่อมาถึงหมู่บ้านบางนอน (บาง หมายถึง คลอง) ก็มืดค่ำพอดีและจำเป็นต้องพักค้างคืนที่หมู่บ้านแห่งนี้ รุ่งเช้าจึงออกเดินทาง ชาวบ้านส่วนใหญ่จึงบอกเล่าและพูดถึงหมู่บ้าน โดยใช้ชื่อว่า “บ้านบางนอน” ข้อมูลที่ 3 สมัยก่อนมีเด็กเลี้ยงควายหลายคนที่เดินทางมาจากหมู่บ้านอื่น จูงความเข้ามากินหญ้าในหมู่บ้านบางนอน ในขณะนั้นหมู่บ้านบางนอนมีทุ่งหญ้าขนาดกว้าง ทำให้เด็กเลี้ยงควายจูงควายเข้ามากินหญ้าบ่อยครั้ง แต่เด็กจูงควายไม่ใช่คนในพื้นที่บ้านบางนอน และครั้นแต่ก่อนหมู่บ้านบางนอนมีชื่อว่า “บ้านลาวนอน” ทำให้เด็กจูงควาย ฟังและพูดผิดเพี้ยน และเล่าผู้อื่นว่า หมู่บ้านที่ตนจูงควายไปกินหญ้าบ่อยๆ มีชื่อว่าบ้านบางนอน ทำให้ผู้อื่นรู้จักและเดินทางเข้ามาในหมู่บ้าน เรียกชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านบางนอน”

บ้านนา กะเปอร์ ระนอง องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านนา ได้รับการยกฐานะจาก “สภาตำบลบ้านนา” เป็น “องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านนา” ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย โดยประกาศในราชกิจจานุเบกษาเล่มที่ 113  ตอนพิเศษ ที่ 52ง ลงวันที่ 25 ธันวาคม  2539 โดยมีผลบังคับใช้ ตั้งแต่วันที่ประกาศในราชกิจจานุเบกษา เป็นต้นไป มีพื้นที่รับผิดชอบในเขตตำบลบ้านนา อำเภอกะเปอร์ จังหวัดระนอง ซึ่งในปัจจุบัน มีจำนวน 8 หมู่บ้าน จนกระทั่งได้มีราชกิจจานุเบกษา ฉบับประกาศทั่วไป เล่มที่ 121 ตอนพิเศษ 111ง  ลงวันที่ 5 ตุลาคม 2547 ให้ยุบรวมองค์การบริหารส่วนตำบลเชี่ยวเหลียง เข้ากับองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านนา ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยเรื่อง การยุบรวมองค์การบริหารส่วนตำบลกับองค์การบริหารส่วนตำบล ซึ่งมีประชากรไม่ถึงสองพันคน ตาม มาตรา 41 จัตวา แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2564 ตำบลบ้านนา มี 8 หมู่บ้าน ได้แก่ หมู่ที่ 1 บ้านนา หมู่ที่ 2 บ้านกลาง หมู่ที่ 3 บ้านทองหลาง หมู่ที่ 4 บ้านแพรกซ้าย หมู่ที่ 5 บ้านแพรกขวา หมู่ที่ 6 บ้านนาเดิม หมู่ที่ 7 บ้านทองหลางล่าง และหมู่ที่ 8 บ้านทรัพย์สมบูรณ์

ม่วงกลวง กะเปอร์ ระนอง     ตำบลม่วงกลวงใช่วงรัชกาลที่5 แห่งราชวงศ์จักรกรี (พ.ศ2411-2453)ได้มีผู้อพยพมาจากเมืองถลาง (เกาะภูเก็ต) โดยทางเรือและได้พักอาศัยบริเวณต้นมะม่วงใหญ่ ลำต้นโพรงกลวงมีอายุประมาณ100ปี ภายหลัง ปี พศ.2430 มีหัวหน้าหมู่บ้านชื่อนายพล นิยมและนายเขียว

หงาว เมืองระนอง ระนองตำบลหงาว จากการบอกเล่าของคนอาวุโส เดิมเป็นตำบลเล็กๆ ที่เกิดจากการอพยพย้ายถิ่นฐานของชาวบ้านจากอำเภอกะเปอร์บางส่วน และจากจังหวัดภูเก็ตมาตั้งบ้านเรือนใกล้กับทะเลและ ที่ราบริมภูเขาซึ่งสามารถทำเหมืองแร่ ทำประมง และเลี้ยงสัตว์ ได้ตามฤดูกาล รวมทั้งการติดต่อกับ ชุมชนอื่นทางเรือได้อย่างสะดวกที่สุดต่อมาชาวบ้านเชื้อสายจีนที่เดินทางมาจากจังหวัดภูเก็ตกลุ่มใหญ่เข้ามาประกอบอาชีพทำเหมืองแร่ ชุมชนเริ่มขยายตัวขึ้น ปลูกบ้านเรือนเพิ่มขึ้นบางส่วนได้ เลี้ยงวัวไว้บริเวณเชิงเขา จึงเรียกทุ่งหญ้าเลี้ยงวัวเป็นภาษาจีนว่า "บ้านทุ่งหง่าว” ซึ่งแปลเป็นภาษาไทยว่า "ทุ่งวัวเล่น” หลังจากนั้นชาวบ้านและคนรุ่นหลังได้เรียกชื่อหมู่บ้านนี้ว่า "บ้านทุ่งหงาว” สืบต่อมา

ลำพูน บ้านนาสาร สุราษฎร์ ที่ตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลล าพูนตั้งอยู่ในพื้นที่ตำบลล าพูน อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี

นาสาร บ้านนาสาร สุราษฎร์ นาสาร เป็นตำบลแห่งหนึ่งอยู่ในท้องที่อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี เนื่องจากเป็นท้องที่ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชพันธุ์ธัญญาหาร และแร่ธาตุ จึงมีประชากรต่างถิ่นเคลื่อนย้ายมาตั้งบ้านเรือน

เขานิเวศน์ เมืองระนอง ระนอง “เขานิเวศน์” มาจากชื่อ “นิเวศน์คีรี” เป็นชื่อเขาที่เป็นที่ตั้งของพระที่นั่งรัตนรังสรรค์ เป็นชื่อที่รัชกาลที่ 5 ได้พระราชทานเมื่อครั้งเสด็จประพาสเมืองระนอง ต่อมาจึงได้ตั้งชื่อเป็นตำบลเขานิเวศน์ เป็นตำบลที่อยู่ในเขตเทศบาลเมืองระนอง โดยเขานิเวศน์มีทั้งหมดมี 20 ชุมชน

  เนื่องจากสมัยก่อนยังไม่มีถนนการคมนาคมต้องใช้เรือในการสัญจรไปมาระหว่างหมู่บ้านกับอำเภอโดยใช้คลองกะเปอร์เป็นเส้นทางสัญจรซึ่งมีน้ำลึกมากมีโค้งน้ำไหลเชี่ยวและแรงมากจึงเรียกว่าเชี่ยวหลากและบริเวณนั้นมีต้นเหลียงอยู่เป็นจำนวนมากประกอบกับช่วงหลังน้ำไม่เชี่ยวแล้วชาวบ้านจึงเรียกชื่อใหม่ว่า "เชี่ยวเหลียง” มาจนถึงปัจจุบันนี้

กะเปอร์ กะเปอร์ ระนอง ประวัติความเป็นมาของตำบลกะเปอร์เดิมเมื่อประมาณ 300 ปี มาแล้ว มีราษฎรจำนวนหนึ่งอพยพมาจากทะเลในแถบอำเภอตะกั่วป่าจังหวัดพังงาและจังหวัดภูเก็ตเข้ามาตั้งรกรากทำไร่ ทำสวนและทำแร่ โดยครอบครัวแรกที่เข้ามา มีหัวหน้าครอบครัวเป็นหญิงหม้าย ชื่อ นาง (กะ) เปอร์ เป็นคนเชื้อสายมาเลเซียจึงสันนิษฐานได้ว่าชื่อตำบลมาจากชื่อของผู้หญิงหม้ายนางนี้ ชุมชนดั้งเดิมในกะเปอร์คือชุมชนบ้านบางปรุ ซึ่งเป็นชุมชนกลุ่มคนที่มีเชื้อสายจีนมาตั้งรกรากอยู่ตั้งแต่สมัยกรุงธนบุรี และในปี พ.ศ. 2311 มีการสร้างวัดชื่อว่าวัดปทุมธาราราม 

ทรายแดง เมืองระนอง ระนอง จากอดีตกาลนานมาแล้ว บริเวณลำคลองที่จะเข้าสู่หมู่บ้าน จะมีหาดทรายเป็นสีแดงทอดเป็นทางยาวมากชาวบ้านจึงเรียกชื่อว่าหาดทรายแดง แต่มาตอนหลังการเข้าออกของเรือที่ผ่านไปมาไม่สะดวก เพราะความตื้นเขินของหาดทราย จึงมีการขุดลอกคลองใหม่โดยการดูดทรายทิ้ง จึงไม่มี หาดทรายสีแดงให้เห็นอีก แต่ชาวบ้านยังเรียกกันต่อ ๆ มาจนถึงปัจจุบันนี้ว่า "บ้านทรายแดง”

บางริ้น เมืองระนอง ระนอง ตำบลบางริ้น เป็นตาบลหนึ่งในอาเภอเมืองระนอง เริ่มแรกประชาชนในตาบลบางริ้น ต้องโดยสารเรือ ใน การสัญจรไปมา และตามท่าที่เรือเข้าจอด จะมีตัวริ้นเป็นจานวนมาก ทาให้ชาวบ้านเรียกบริเวณแถวนั้นว่า "บางริ้น" แบ่งการปกครองเป็น 5 หมู่บ้าน มี นายจ๋ย วัฒนศิริ เป็นกานันคนแรกของตาบล ปัจจุบันจังหวัด ระนอง

เกาะพะงัน เกาะพะงัน สุราษฎร์ธานี ขนาดและที่ตั้งของอำเภอเกาะพะงัน อำเภอเกาะพะงัน ตั้งอยู่ในจังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นอำเภอที่มีพื้นที่น้อยที่สุดของจังหวัด ตั้งอยู่ในอ่าวไทย ห่างจากตัวจังหวัดไปทางทิศ ตะวันออกประมาณ 100 กิโลเมตร ห่างจาก         อำเภอเกาะสมุยประมาณ 15 กิโลเมตร ประกอบด้วยเกาะใหญ่ 2 เกาะ คือ เกาะพะงัน มีพื้นที่168 ตารางกิโลเมตร และเกาะเต่า มีพื้นที่25 ตารางกิโลเมตร(รวม 193 ตารางกิโลเมตร)

ปากทรง พะโต๊ะ ชุมพร ตำบลปากทรง เหตุที่ชาวบ้านเรียกชื่อนี้ สันนิษฐานว่า เจ้าเมืองระนองและเจ้าเมืองหลังสวนเป็นญาติกัน การเดินทางไปเยี่ยมเยียนกันในสมัยก่อนนั้น ไม่มีถนนจึงต้องทรงช้างไปเมืองหลังสวน เมื่อมาถึงปากแม่น้ำก็ต้องลงเรือต่อไปอีก ชาวบ้านเห็นเจ้าเมืองทรงช้างมาลงเรือที่ปากแม่น้ำ จึงเรียกบริเวณนี้ว่า "ปากทรง" และได้ยกเป็นตำบลมาจนถึงทุกวันนี้

พะโต๊ะ พะโต๊ะ ชุมพร เมืองพะโต๊ะเป็นเมืองโบราณในอาณาจักรศรีวิชัย มีหลักฐานปรากฏในจดหมายเหตุของชาวจูเกาะ พ.ศ. 1766 และในพงศาวดารจีนราชวงศ์สูง พ.ศ. 1503- 1822 โดยแต่เดิมเมืองพะโต๊ะมีชื่อว่า “เมืองปะตา” ที่แปลว่า ตกหรือเหว

ตะกุกเหนือ วิภาวดี สุราษร์ธานี อำเภอวิภาวดี เดิมเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอคีรีรัฐนิคม ต่อมาเมื่อปี ๒๕๒๖ ได้มีมติที่ประชุมสภาตำบลตะกุกเหนือและตำบลตะกุกใต้ร่วมกันขอแยกตำบลตะกุกเหนือและตำบลตะกุกใต้ตั้งเป็นกิ่งอำเภอใหม่

ท่ากระดาน คีรีรัฐนิคม สุราษฎร์ธานี ตำบลท่ากระตาน ประชากรในตำบลส่วนใหญ่จะเป็นคนท้องถิ่น เดิมได้ตั้งถิ่นฐานมาช้านานตั้งแต่บรรพบุรุษพื้นที่ตำบลท่ากระดานส่วนใหญ่ เป็นที่ราบลุ่มบริเวณแม่น้ำคือ แม่น้ำคลองยัน และแม่น้ำพุมดวง ประวัติเรื่องเล่าความเป็นมาในการก่อตั้งชื่อตำบล คือ เดิมมีต้นไม้เคี่ยมเป็นจำนวนมากโดยใช้ช้างลากไปเป็นทาง

บางใบไม้ เมืองสุราษฎร์ธานี สุราษฎร์ธานี ตำบลบางใบไม้เป็นตำบลที่ตั้งห่างจากอำเภอเมืองฯ จังหวัดสุราษฎร์ธานี ที่ตั้งห่างจากตัวเมืองฯ ประมาณ 2 กิโลเมตร สถานที่ตั้งตำบลมีลำคลองเป็นจำนวนมาก สองข้างเป็นป่าไม้เบญจพรรณ ในลำคลอง   จะมีใบไม้ลอยทับทมกันน้ำขึ้นลงไม่สะดวก เมื่อมีการตั้งตำบลหมู่บ้าน ตำบลบางใบไม้ สืบเนื่องจากในลำคลองมีใบไม้มากนั้นเอง

บางไทร เมืองสุราษฎร์ธานี สุราษฎร์ธานีตำบลบางไทร อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นตำบลที่มีแม่น้ำลำคลองไหลผ่านหลายสาย และในอดีตมีต้นไทรขึ้นเป็นจำนวนมาก เป็นที่มาของชื่อตำบลบางไทร โดยตำบลบางไทร อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี จังหวัดสุราษฎร์ธานี

เคียนซา เคียนซา สุราษฎร์ธานี   ตำบลเคียนซานั้นมาจากการที่มีพ่อค้าชาวจีนได้เดินทางมาติดต่อค้าขายโดยมาทางเรือ และชาวบ้านดอนก็มาทำการค้าขาย  โดยใช้เกวียนบรรทุกสินค้ามาและหยุดทำการค้าขายกันบริเวณนี้ในช่วงแรกจึงเรียกบริเวณนี้ว่า เกวียนซา  ต่อมาเพี้ยนเป็น  เคียนซา จนถึงปัจจุบัน

บางโพธิ์ เมืองสุราษฎร์ สุราษฎร์ธานี   วิถีชีวิตชนบทริมสายน้ำที่ซ่อนตัวอยู่ใจกลางเมือง  เพราะแวดล้อมไปด้วยลำคลองนับร้อยสายชาวบางโพธิ์จึงมีจิตวิญญาณที่ผูกพันกับธรรมชาติและเห็นคุณค่าของวิถีความเป็นอยู่แบบดั้งเดิมที่ไม่มุ่งเน้นในวัตถุการก่อตั้งหรือแบ่งเขตการปกครองมาเป็นตำบลบางโพธิ์ในปัจจุบัน ไม่มีหลักฐานทางราชการที่บ่งบอกชัดเจน  เพียงเมื่อสืบค้นย้อนหลังถึงผู้นำในอดีตตั้งแต่สมัยโบราณเท่าที่รวบรวมได้จากเอกสารและคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่สันนิษฐานได้ว่าชุมชนตำบลบางโพธิ์เริ่มก่อตั้งขึ้นเมื่อช่วงประมาณปี  พ.ศ. ๒๔๔๐ – ๒๔๕๐  

พนม พนม สุราษฎร์ธานี ตำบลพนม อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานีซึ่งเป็นตำบล 1 ในจำนวน 6 ตำบลของอำเภอ โดยใช้ถนนทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 401 (สุราษฎร์-ตะกั่วป่า) มีเนื้อที่ทั้งหมด 134.67 ตารางกิโลเมตร ประมาณ 84,229 ไร่ แบ่งเป็นพื้นที่ในเขตความผิดชอบขององค์การบริหารส่วนตำบลพนม จำนวน 70.754 ตารางกิโลเมตร หรือประมาณ 44,109 ไร่ ส่วนที่เหลือเป็นพื้นที่ในเขตรับผิดชอบของเทศบาลตำบลพนม

มะลวน พุนพิน สุราษฎร์ธานี ลวนมาจากคำว่า “ม้าล้วง “ เนื่องจากมีวัดอยู่วัดหนึ่ง ตั้งอยู่ตรงข้ามกับองค์การบริหาส่วนตำบลมะลวนในปัจจุบัน ฝั่งคลองทางทิศใต้ วัดนี้ไม่มีประวัติศาสตร์ว่าได้สร้างขึ้นในสมัยใด แต่ได้ตั้งขึ้นภายหลังที่ได้ก่อสร้างวัดน้ำรอบ

ย่านยาว คีรีรัฐนิคม สุราษฎร์ธานี ตำบลย่านยาวตั้งอยู่บริเวณลุ่มน้ำพุมดวงในอดีต ประชาชน ส่วนใหญ่ อาศัยอยู่ ริมฝั่งแม่น้ำ เพราะต้องอาศัยเส้นทางคมนาคมที่สำคัญสายหนึ่ง ของอำเภอ คีรีรัฐนิคม เริ่ม จากบริเวณอำเภอบ้านตาขุน ที่เรียกว่า ."เขาวง" ผ่านเข้าสู่ ตำบลย่านยาว แนวฝั่งคลองเป็นแนวตรงตลอด ประชากรบริเวณนี้ จึงเรียกชื่อตามตำบลของตนเองว่า "ย่านยาว"

กะเปา คีรีรัฐนิคม สุราษฎร์ธานี สงครามเดินทางมาสงครามเดินทางมาทางทิศตะวันออกมาพักอาศัยอยู่ที่บ้านทุ่งสะท้อนได้ เห็นหวานพรวนมีมากจึงตัดหนากหวายพรวนมาทำที่ดักปลาตามร่องน้ำสานให้ปากกว้างเครื่องมือนี้ เรียกว่าเปาต่อมาได้มีประกาศให้ทุกแห่งที่มีคนอาศัยตั้งชื่อหมู่บ้านชาวบ้านเห็นมี เปาที่ใช้ทำงานหาเลี้ยงปากท้องจึงพี้อมใจตั้งชื่อว่าเปา ต่อมาได้สถาปนาเป็นตำบลเลยเพิ่มเลยเพิ่มคำว่ากระขึ้นมาเพื่ เพื่อให้คำดูสวยยิ่งขึ้น

ถ้ำสิงขร คีรีรัฐนิคม สุราษฎร์ธานี ตำบลถ้ำสิงขร อำเภอคีรีรัฐนิคม จังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นพื้นที่ ที่มีลักษณะพื้นที่เป็นที่ราบสูงทางด้านทิศใต้ ลาดต่ำมาทางทิศเหนือสู่คลองพุมดวง มีภูเขาหิน 2 ลูก คือ เขาน้อยและเขาถ้ำสิงขร โดยพื้นที่มีลำคลองสายหลัก 2 สาย คือ คลอง   พุมดวงและคลองแทง

บ้านเสด็จ เคียนซา สุราษฎร์ธานี จังหวัดสุราษฎร์ธานี ตั้งอยู่ในฝั่งตะวันออกของภาคใต้ โดยมีสภาพภูมิประเทศที่หลากหลายทั้งที่ราบสูง ภูมิประเทศแบบภูเขา รวมทั้งที่ราบชายฝั่ง มีพื้นที่ครอบคลุมถึงในบริเวณอ่าวไทย ทั้งบริเวณที่เป็นทะเลและเป็นเกาะ

ปังหวาน พะโต๊ะ ชุมพร  ตำบลปังหวาน  แต่เดิมเรียกชื่อว่า บ้านมะปรางหวาน ซึ่งมีความเป็นมา ดังนี้ เมื่อก่อนการคมนาคมส่วนมากจะเป็นทางน้ำ โดยมีแม่น้ำสายหลัก คือ แม่น้ำหลังสวน และมีน้ำที่ใหญ่มาก มีหาดทรายกว้าง เป็นที่จอดเรือและแพเพื่อพักแรม และทานอาหาร โดยที่ท่าน้ำที่มีผู้มาจอดพักมีต้นมะปรางหวานต้นใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง ซึ่งเรียกท่าน้ำนี้ว่า ท่าน้ำมะปรางหวาน นามมาก็เพี้ยนมาเป็นบ้านปังหวาน

ทุ่งตะไคร ทุ่งตะโก ชุมพร ประวัติความเป็นมาของตำบลทุ่งตะไคร อำเภอทุ่งตะโก จังหวัดชุมพร นั้นเดิมเรียกว่าบ่อตะไคร ต่อมามีประชาชนเข้ามาอาศัยอยู่มาก ประกอบกับพื้นที่เหมาะแก่การทำนา เนื่องจากพื้นที่ต่ำ ประชาชนจึงบุกเบิกเพื่อขยายทุ่งนา เพื่อปลูกข้าวมากขึ้นเป็นทุ่งกว้าง จึงเปลี่ยนมาเป็นชื่อทุ่งตะไคร้ และเพี้ยนเป็นทุ่งตะไครจนถึงปัจจุบัน

พระรักษ์ พะโต๊ะ ชุมพร    ประวัติความเป็นมาชาวบ้านเล่าว่า เมื่อก่อนบริเวณนี้เป็นป่าที่มีความร่มรื่นมาก  ใครเดินไปมามักจะนอนพักบริเวนนี้และยังมีชาวบ้านเล่าว่ามีพระธุดงค์มักชอบเดินเข้าไปในป่าเพื่อปักกรดหาไม่เว้นแต่ละวัน และมีปริมาณเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ชาวบ้านเห็นว่ามีพระภิกษุจำนวนมากและคิดว่าพระรักษาคุ้มครอง จึงเรียกติดปากว่า พระรักษ์ จนถึงปัจจุบัน

ท่าข้าม พุนพิน สุราษฎร์ธานี   “ตำบลท่าข้าม” แต่ก่อนนั้นความเจริญของตลาดท่าข้าม ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของแม่น้ำตาปี มีการเข้ามาตั้งรกรากกันในยุคแรก ๆ จากนั้นผู้คนเริ่มทยอยเข้ามาปักหลักอยู่อาศัยและค้าขายมากขึ้น เช่น ขุนประกิต กาญจนเขตร (ขาบ วิชัยดิษฐ์) อดีตกำนันตำบลทุ่งกง อำเภอกาญจนดิษฐ์ นายผิน คชรักษ์ มาสร้างบ้านหลังใหญ่กว่าใครในสมัยนั้น นอกจากนี้ก็มีชาวจีนเชื้อสายไหหลำเข้ามาตั้งถิ่นฐาน เมื่อชุมชนเติบโตมากขึ้นบ้านเรือนก็เพิ่มขึ้นบนถนนดินสายแคบ ๆ 

ท่าขนอน คีรีรัฐนิคม สุราษฎร์ธานี ท่าขนอนเป็นด่านเก็บภาษีที่มาจากจังหวัดพังงา ตะกั่วป่า และภูเก็ต การเดินทางไปค้าขายของคนในสมัยก่อนต้องเดินทางผ่านมาทางช่องเขา แล้วจึงล่องมาตามลำคลอง ผ่านชายทะเลและริมทางรถไฟ การที่พื้นที่บริเวณนี้เป็นด่านเก็บภาษีอากร จึงเรียกตำบลนี้ว่า "ตำบลท่าขนอน" และอำเภอก็ใช้ชื่อว่าอำเภอท่าขนอน ตอนหลังเห็นว่าชื่อของอำเภอไม่ตรงกับสภาพทางภูมิศาสตร์ จึงได้เปลี่ยนชื่อมาเป็นอำเภอคีรีรัฐนิคม แต่ตำบลก็ยังชื่อตำบลท่าขนอนเหมือนเดิม

ตะปาน พุนพิน สุราษฎร์ธานี องค์การบริหารส่วนตำบลตะปานเดิมเป็นสภาตำบลตะปาน ตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 ได้รับการประกาศจัดตั้งเป็นองค์การบริหารส่วนตำบลจากกระทรวงมหาดไทย เมื่อวันที่ 19 มกราคม 2539 โดยมีที่ทำการ ตั้งอยู่เลขที่ 9/1 หมู่ที่ 1 บ้านปลายคลอง

ตะกุกใต้ วิภาวดี สุราษฎร์ธานี ตำบลตะกุกใต้เป็น 1 ใน 2ตำบลของอำเภอวิภาวดีจังหวัดสุราษฎร์ธานี เดิมเคยอยู่ในอาณาเขตการปกครอง ของอำเภอคีรีรัฐนิคม และเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2535 กระทรวงมหาดไทยได้ประกาศแบ่งพื้นที่อำเภอคีรีรัฐนิคม ออก จัดตั้งเป็นกิ่งอำเภอวิภาวดีโดยกิ่งอำเภอวิภาวดีแบ่งออกเป็น2ตำบลคือตำบลตะกุกเหนือและตำบลตะกุก ใต้จนกระทั่งในวันที่ 24สิงหาคม 2550

คลองน้อย เมืองสุราษ สุราษฎร์ธานี ตำบลคลองน้อย แรกเริ่มเดิมมีชื่อว่า ตำบลป่าเหล้า โดยการตั้งชื่อตามเจ้าที่คือ พ่อตาเหล้า แม่ยายเศร้าสร้อย โดยเอาชื่อของตามาตั้งคือ พ่อตาเหล้า มาตั้งเป็นชื่อตำบลป่าเหล้า

คลองน้อย ชัยบุรี สุราษฎร์ธานี ที่มาของชื่อตำบลคลองน้อย มาจากลักษณะพื้นที่ที่มีลำคลองเล็กๆ หลายสาย สันนิษฐานว่าในพื้นที่ตำบลคลองน้อย มีชาวบ้านอยู่อาศัยกันมานานแล้ว

ท่าโรงช้าง พุนพิน สุราษฎร์ธานี ตำบลท่าโรงช้าง เดิมเป็นอำเภอท่าโรงช้าง ยุบรวมเป็นอำเภอท่าข้ามเมื่อปี พ.ศ. 2473 และเปลี่ยนชื่อ เป็นอำเภอพุนพิน ในปี พ.ศ.2481

คลองฉนาก เมืองสุราษฎร์ธานี สุราษฏร์ธานี   ตำบลคลองฉนาก ตั้งอยู่ริมฝั่งคลองฝั่งซ้ายแยกมาจาก "แม่นํ้าหลวง" หรือแม่นํ้าตาปี ซึ่งติดต่อกับทะเลในสมัยนั้น ลำคลองลึกมาก นํ้าเค็มจัดในหน้าแล้ง ช่วงเดือน ธันวาคมถึงเดือน พฤษภาคม มีปลาชุกชุมมาก ในช่วงฤดูนํ้าเค็ม มีปลาทะเลเกือบทุกชนิดเข้ามาอาศัยอยู่ในลำคลองนี้

ทุ่งเตา บ้านนาสาร สุราษฎร์ธานี ทหารฝ่ายไทยได้เกณฑ์พลไปสู้รบ ระหว่างทางได้พบเหล็กจำนวนมากตั้งอยู่บริเวณใกล้แหล่งน้ำ จึงได้หยุดทัพและสร้างเตาหลอมเหล็กขึ้นมาเพื่อนำเหล็กเหล่านั้นมาหลอมเป็นอาวุธสู้รบกับศัตรู

เขาหัวควาย พุนพิน สุราษฎร์ธานี ตำบลเขาหัวควาย แยกจากตำบลท่าสะอ้าน เมื่อปี พ.ศ.2525 มีภูเขาหนึ่งลูกมีลักษณะเหมือนหัวควาย  ซึ่งชาวเรือจะใช้เป็นหลักในการตั้งทิศทางเรือ จากไชยา ท่าธาร ในการเดินเรือเข้าสู่อ่าวบ้านดอน

เขาตอก เคียนซา สุราษฎร์ธานีเริ่มจากวันที่ 19 สิงหาคม 2523 ได้ตั้งตำบลเขาตอก แยกออกจากตำบลเคียนซา และได้จัดตั้งเป็นตำบลเขาตอกมาตั้งแต่ พ.ศ. 2524 จนถึงปัจจุบัน

เกาะเต่า เกาะพะงัน สุราษฎร์ธานี เกาะเต่า เป็นเกาะในอ่าวไทย อยู่ในตำบลเกาะเต่า อำเภอเกาะพงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี เกาะมีรูปร่างโค้งเว้าเหมือนกับเมล็ดถั่ว เกาะตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะพงัน ห่างประมาณ 45 กิโลเมตร มีเนื้อที่ประมาณ 21 ตารางกิโลเมตร และมีผู้ที่อาศัยอยู่บนเกาะเต่าประมาณ 12,000 คน

ไทรทอง ชัยบุรี สุราษฎร์ธานี องค์การบริหารส่วนตำบลไทรทอง ตั้งอยู่ที่ หมู่ที่ 2 บ้านสองแพรก ตำบลไทรทอง อำเภอชัยบุรีจังหวัดสุราษฎร์ธานี ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของอำเภอชัยบุรี

น้ำรอบ พุนพิน สุราษฎร์ธานี  ในสมัยสุโขทัยเป็นราชธานี เจ้าฟ้ายุวราช ได้เสด็จประพาสเมืองไชยา เพื่อมุ่งหน้าไปเมืองนครศรีธรรมราช ระหว่างทางได้ พักบริเวณลุ่มน้ำ

บางชนะ เมือง สุราษฎร์ธานี ตำบลบางชนะ เป็นตำบลหนึ่งของอำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานีเดิมชื่อ “บ้านบางชนะ”เป็นหมู่ที่ 5 ของต.บางใบไม้ สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 นายชิต รัศมีทัศน์

หนองไทร พุนพิน สุราษฎร์ธานี ตำบลหนองไทร อำเภอพุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี ดินแดนชุมชนเก่าแก่ที่มีมาแต่โบราณ บริเวณชุมชนสมัยก่อนเป็นพื้นที่ราบลุ่มแม่น้ำ

บางงอน พุนพิน สุราษฎร์ธานี ตำบลบางงอน  เป็นตำบลหนึ่งในเขตการปกครองของอำเภอพุนพิน  จังหวัดสุราษฎร์ธานี  ในจำนวนตำบลทั้งหมด  16  ตำบลของอำเภอพุนพิน 

บ้านใต้ เกาะพงัน สุราษฎร์ธานี  เมื่อ  พ.ศ. 2440  มีการจัดระบบการปกครองท้องถิ่น  เมืองเกาะพะงันถูกยุบไปรวมกับเกาะสมุย  เรียกว่า  อำเภอเกาะสมุย  ดังนั้น  เกาะพะงัน  จึงมีฐานะเป็นตำบล  มี  2  ตำบล  คือ  ตำบลเกาะพะงัน  และตำบลบ้านใต้  

บ้านยาง คีรีรัฐนิคม สุราษฎร์ธานี “ตำบลบ้านยาง” แบ่งการปกครองออกเป็น 11 หมู่บ้าน ประกอบด้วยหมู่ที่ 1 บ้านยาง หมู่ที่ 2 บ้านปากหาร หมู่ที่ 3 บ้านย่านยาว หมู่ที่ 4 บ้านต้นเหรียง หมู่ที่ 5 บ้านนางแก้ว หมู่ที่ 6 บ้านปากคู หมู่ที่ 7 บ้านท่ากระดาน

พุนพิน พุนพิน สุราษฎร์ธานี  ตำบลพุนพิน อยู่ในเขตการปกครองของที่ว่าการอำเภอพุนพิน จังหวัดสุราษฏร์ธานี ประวัติตำบลพุนพินตามที่ได้เล่าสืบทอดกันมา เดิมตำบลพุนพินเป็นตำบลใหญ่ มีจำนวนหมู่บ้านถึง 11 หมู่บ้าน มี 

เพิ่มพูนทรัพย์ บ้านนาสาร สุราษฎร์ธานี ตำบลเพิ่มพูนทรัพย์แยกตัวออกมาจากตำบลลำพูลเมื่อปี2537มีหมู่บ้าน6หมู่ หมู่1บ้านเหมืองทวด  หมู่2บ้านน้ำท้น หมู่3วังศิลาดิเรกสันต์ หมู่4ธาราวงค์อารีย์ หมู่5 บ้านกอบแกบ หมู่6 วังศิลา  มีโรงเรียนได้แก่ ร ร บ้านเหมืองทวด ร ร บ้านวังหิน รร บ้านกอบแกบ และศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก 2แห่ง บ้านเหมืองทวด บ้านวังหิน มีสถานีอนามัย1แห่งอยู่ที่หมู่1

สองแพรก ชัยบุรี สุราษ   องค์การบริหารส่วนตำบลสองแพรก อำเภอชัยบุรี จังหวัดสุราษฎร์ธานี ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของอำเภอชัยบุรี มีระยะห่างจากที่ว่าการอำเภอชัยบุรี ประมาณ ๖ กิโลเมตร ห่างจากศาลากลาง จังหวัดสุราษฎร์ธานี ประมาณ ๑๐๖ กิโลเมตร ใช้ระยะเวลาในการเดินทาง ประมาณ ๒ ชั่วโมง

อรัญคามวารี เคียนซา สุราษฏร์ธานีตำบลอรัญคามวารี  มีเนื้อที่  113  ตารางกิโลเมตร   หรือประมาณ 70,625 ไร่

ตะโก ทุ่งตะโก ชุมพร  ได้ปรากฏหลักฐานการสร้างเมืองนครศรีธรรมราช ว่ามีการสร้างเมืองสิบสองนักษัตร เป็นเมืองบริวารซึ่งหนึ่งในจำนวนนี้คือเมืองชุมพร ซึ่งมีศักดิ์เป็นเมืองตรีและมีเมืองขึ้นเล็กๆ อีก 7 เมืองด้วยกัน คือ  เมืองปะทิว เมืองท่าแซะ เมืองเมลิวัน เมืองกระ (ปัจจุบัน คือ อ.กระบุรี) เมืองระนอง เมือง หลังสวน 

ปากตะโก ทุ่งตะโก ชุมพร  อำเภอทุ่งตะโก ตั้งอยู่ทางตอนกลางของจังหวัด สภาพภูมิประเทศของอำเภอทุ่งตะโก จ.ชุมพร มีทั้งที่ราบ พื้นที่เนินเขา และที่ราบชายฝั่งทะเล

เกาะพยาม เมืองระนอง ระนอง ท่านเจ้าเมืองระนอง (พระยาระนอง) ได้ออกสํารวจพื้นที่หมู่เกาะต่างๆรวมถึงเกาะ พยาม ปรากฏว่ามีพวกล่าอาณานิคม คือทหารชาวอังกฤษได้มาอาศัยในพื้นที่เกาะ พยาม เพราะคิดว่าเป็นเขตแดนของประเทศพม่า

บางหิน กะเปอร์ ระนอง ในสมัยก่อนมีชาวตรัง ชื่อ ขุนหลวงภักดี (โต๊ะหลวง) และครอบครัวได้อพยพ มาทางเรือผ่านปากช่องเปี้ยะน้ำใหญ่ผ่านหินสามก้อนที่ปากคลอง และขึ้นฝั่งที่บ้านบางหิน (ในปัจจุบัน)

หาดส้มแป้น เมืองระนอง ระนอง ตำบลหาดส้มแป้น เดิมเป็นแหล่งแร่ดีบุกที่สำคัญของจังหวัดระนอง และได้มีชาวจีนกลุ่มหนึ่งเดินทางเข้ามาทำเหมืองแร่ แล้วกลับออกไป

คลองศก พนม สุราษ ตำบลคลองศก เดิมชาวบ้านเรียกว่า “บ้านศก” ก่อนหน้านั้นเรียกว่า “บ้านศพ” เพราะมีเขาลูกหนึ่งรูปร่างคล้ายยักษ์ตนหนึ่งนอนตาย สมัยก่อนเป็นหมู่บ้านกลางป่าแต่อุดมสมบูรณ์

ศรีวิชัย พุนพิน สุราษฎร์ธานี  ตำบลศรีวิชัย  อำเภอพุนพิน  จังหวัดสุราษฎร์ธานี  เดิมเป็นชุมชนโบราณ  ตั้งอยู่โดยรอบเขาศรีวิชัย  กรมศิลปากรสันนิษฐานว่ามีอายุยาวนานประมาณ  2,000  ปี 

ชัยบุรี ชัยบุรี สุราษ นำโดยนายวีระเลิศ ตระกูล กำนันตำบลสองแพรกและผู้ใหญ่บ้านได้ประชุมปรึกษาหารือกันเพื่อขอแยกออกมาจากอำเภอพระแสง ตั้งเป็นกิ่งอำเภอโดยเสนอความเห็นผ่านหม่อมเจ้าหญิงวิภาวดีรังสิต

พ่วงพรมคร เคียนซา สุราษฎร์ธานี จากคำบอกเล่าของผู้อาวุโสได้เล่าต่อๆ กันมา กล่าวว่าในอดีตบุคคลกลุ่มแรกที่ได้เข้ามาอาศัย อยู่ในตำบลนี้มีชื่อว่า ตาพ่วง ยายพรม โดยทั้งสองเป็นคนจังหวัดนครศรีธรรมราช

ท่าสะท้อน พุนพิน สุราษ ตำบลท่าสะท้อน ตั้งอยู่ในเขตอำเภอพุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี มีพื้นที่ 58 ตารางกิโลเมตร อยู่ทางทิศใต้ของที่ว่าการอำเภอพุนพิน โดยมีระยะห่างจากที่ว่าการอำเภอพุนพิน ตามถนนสายสุราษฎร์ – พุนพิน และถนนสายสุราษฎร์ – ตะกั่วป่า เป็นระยะทาง 16 กิโลเมตร ประกอบไปด้วยทั้งหมด 7 หมู่บ้านได้แก่ หมู่ 1 บ้านนาค้อ หมู่ 2 บ้้านบ่อกรัง หมู่ 3 บ้านท่าสะท้อน หมู่ 4 บ้านหนองจอก หมู่ 5 บ้านเขาพลู หมู่ 6 บ้านห้วยลึก หมู่ 7 บ้านศรีเจริญ 

พังกาญจน์ พนม สุราษฎร์ธานี ตำบลพังกาญจน์ เป็นตำบลหนึ่งในอำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี มีพื้นที่ประมาณ ประมาณ 28,089 ไร่ พื้นที่มีลักษณะเป็นภูเขาพื้นที่ป่าสมบูรณ์

ลีเล็ด พุนพิน สุราษฎร์ธานี ความเป็นมาของตำบลลีเล็ด ในสมัยที่มีหัวเมืองขยายเป็นศูนย์กลางการปกครอง ขึ้นตรงกับสมัยกรุงศรีอยุธยา (ก่อน พ.ศ. 2439) พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า (ร.5) ทรงเสด็จไปบ้านดอน (ทางเรือ)

เวียงสระ เวียงสระ สุราษฎร์ธานี เมืองโบราณเวียงสระ ปัจจุบันตั้งอยู่อยู่ 7 ตำบลเวียงสระ อ.เวียงสระ จ.สุราษฎร์ธานี ความเป็นมา ยังไม่ชัดเจนมากหนัก ทั้งที่นักประวัติศาสตร์ นักโบราณคดี ให้ความสนใจและพยายามศึกษาค้นคว้า มีเนื้อที่ 386 ไร่ 1 งาน 15.38 ตารางวา

คลองฉนวน เวียงสระ สุราษฎร์ธานีธานี ตำบลคลองฉนวน เดิมเป็นส่วนหนึ่งของตำบลทุ่งหลวง อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานีธานี ต่อมาได้แยกเป็นอำเภอเวียงสระ และแยกเป็นตำบลคลองฉนวน ซึ่งมีอาณาเขตกว้างไกล พื้นที่เป็นที่ราบสูงมีภูเขาหลายแห่ง จึงมีลำน้ำหลายสายไหลผ่านตำบล ซึ่งราษฎรจะยึดเป็นที่พักอาศัย ทำอาชีพทางการเกษตรกรรม และเรียกลำน้ำว่า"คลองฉนวน" เมื่อแยกตำบลจึงใช้ชื่อตำบลตามชื่อของลำน้ำที่ไหลผ่าน

บางสวรรค์ สระเเสง สุราษฎร์ธานี ตำบลบางสวรรค์ เป็นตำบลหนึ่งของอำเภอพระแสง เมื่อปี พ.ศ.2509 ได้แยกออกมาจากตำบลอิปัน ประวัติเล่าว่า บ้านบางสวรรค์ เดิมชาวบ้านเรียกพื้นที่นี้ว่า บ้านเขาปด เนื่องจากมีเถาวัลย์ชนิดหนึ่งเรียกว่า ย่านปดใหญ่ขนาดคนโอบขึ้นอยู่บนภูเขา

พรุพี บ้านนาสาร สุราษฎร์ธานี หมู่บ้านประวัติศาสตร์บ้านช่องช้างมีภูมิประเทศตั้งอยู่ในที่ราบระหว่างภูเขา ด้านทิศตะวันออกเรียกว่าภูเขา508ภูเขาด้านท ตะวันตกเรียกภูเขาตก

บ้านส้อง เวียงสระ สุราษฎร์ธานี “บ้านส้อง” มาจากคำว่า “ซ่อง” ในสมัยก่อนราวรัชกาลที่ 1 ได้มีข้าศึกคือ พวกพม่ายกทัพมาจากทางใต้ ในฐานะที่เมืองเวียงสระเป็นหัวเมืองเหมือนกัน ก็รวบรวมซ่องสุมกำลังผู้คนในพื้นที่ ฝึกอาวุธเพื่อต่อสู้กับพม่า ต่อมา พ.ศ. 2495

น้ำพุ นาสาร สุราษฎร์ธานี ตำบลน้ำพุ อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี แยกมาจากตำบลท่าชี เมื่อวันที่ 27 ธันวาคม พ.ศ.2529ป็นองค์การบริหารส่วนตำบลน้ำพุ เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2540 มีหมู่บ้านทั้งหมด

เขานิพันธ์ เวียงสระ สุราษฎร์ธานี ตำบลเขานิพันธ์ เดิมแยกมาจากตำบลทุ่งหลวงและตำบลคลองฉนวน สาเหตุที่เรียกตำบลเขานิพันธ์ เนื่องจากพื้นที่ตำบลมีที่ราบสูง มีภูเขาหลายแห่ง ชื่อเรียกก็แตกต่างกัน และในจำนวนนี้ชื่อเขานิพันธ์ เป็นที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์ มีประชาชนอาศัยอยู่บริเวณภูเขาลูกนี้อย่างหนาแน่น เมื่อแยกตำบลจึงใช้ชื่อ "เขานิพันธ์” เป็นชื่อของตำ

คลองปราบ บ้านนาสาร สุราษฎร์ธานี เปิดเมืองโบราณ งามตระการขุมทรัพย์หมื่นล้าน ชิมสละหวานสวนอาทิตย์ ขอพรหลวงพ่อดำศักดิ์สิทธิ์ ชาวคลองปราบเป็นมิตร ต้อนรับด้วยหัวใจ

ลำพูน บ้านนาสาร สุราษฎร์ ที่ตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลล าพูนตั้งอยู่ในพื้นที่ตำบลล าพูน อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี

สินปุน พระแสง สุราษฎร์ ความหมายคำว่า “สินปุน” ตามคำบอกเล่าว่ามาจากคลองสินปุนเนื่องจากตำบลสินปุน มีพื้นที่ติดกับคลองดังกล่าว และในสมัยก่อนราษฎรได้ใช้ลำคลองนี้ในการค้าขายส่งสินค้า และสัญจรไปมาสินค้าต่าง

สาคู พระแสง สุราษฎร์ องค์การบริหารส่วนตำบลสาคู   ตั้งอยู่ในเขตอำเภอพระแสง  จังหวัดสุราษฎร์ธานี  อยู่ทางทิศเหนือของอำเภอพระแสง  อยู่ห่างจากอำเภอพระแสง   10  กิโลเมตร

นาสาร บ้านนาสาร สุราษฎร์ นาสาร เป็นตำบลแห่งหนึ่งอยู่ในท้องที่อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี เนื่องจากเป็นท้องที่ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชพันธุ์ธัญญาหาร และแร่ธาตุ จึงมีประชากรต่างถิ่นเคลื่อนย้ายมาตั้งบ้านเรือน

ไทรขึง พระแสง สุราษฎร์ คำว่า”ไทรขึง” มีประวัติมาจากชุมชนดั่งเดิมบ้านไทรขึง มีต้นไทรขนาดใหญ่ 1 ต้น ขึ้นอยู่ริมฝั่งคลองอิปัน มีลำต้นและกิ่งพาดขึงข้ามลำคลองอิปันซึ่งมีลักษณะคดเคี้ยวน้ำไหลเชี่ยวมาก

ท่าชี บ้านนาสาร สุราษฎร์ องค์การบริหารส่วนตําบลท่าชี ตั้งอยู่ 9/20 หมู่ที่ 2 ตําบลท่าชี อําเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ควนสุบรรณบ้านนาสาร สุราษฎร์ณเป็นตำบลที่แยกออกจากตำบลทุ่งเตาเมื่อปี พ.ศ. 2519  ตำบลควนสุบรรณมีตำนานเล่าว่า สมัยก่อนมีวัดอยู่ในตำบลควนสุบรรณ ชื่อว่า วันควน มีเจ้าอาวาสที่ชาวบ้านนับถือ มีนามสกุลว่ามีครุฑ

อิปัน พระแสง สุราษฎร์ “พระแสง” เป็นอำเภอเก่าแก่อำเภอหนึ่งของจังหวัดสุราษฎร์ธานี ตั้งมาประมาณ 115 ปีเศษ เดิมขึ้นอยู่กับมณฑลนครศรีธรรมราช ครั้นเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2449 (ร.ส.124) ราชการได้โอนอำเภอพระแสงมาขึ้นกับเมืองไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี คำว่า “พระแสง”

ตำบลทุ่งเตาใหม่แยกออกจากตำบลทุ่งเตา  เมื่อปี พ.ศ. 2536  มีจำนวนหมู่บ้าน 8 หมู่บ้าน  

คุณวิภาภรณ์ เชาวนะ วิทยากรถ่ายทอดองค์ความรู้ให้กับประชาชนสบู่ฟักข้าวและพัฒนาบรรจุภัณฑ์ ต.ทุ่งเตา อ.บ้านนาสาร จ.สุราษฎร์ธานี